Στο νέο κοινωνικό μοντέλο κεντρικό πρόσωπο αποτελεί η Ελληνίδα γυναίκα. Που
έσπασε τα τείχη της οικογένειας, παραμένοντας όμως το θεμέλιό της. Που απέκτησε
ρόλους που έμοιαζαν αδιανόητοι, αμφισβητώντας ευθέως την παραδοσιακή της θέση
στην ιστορία. Που αναπτύσσει την προσωπικότητά της αυτόνομα, διατηρώντας
παράλληλα τις λεπτές κοινωνικές ισορροπίες. Που αναλαμβάνει επιχειρηματικές
δραστηριότητες, που διακρίνεται στον χώρο της επιστήμης, της έρευνας και της
γνώσης, που συνεισφέρει στο οικογενειακό εισόδημα. Και που έχει χρόνο, διάθεση
και ικανότητες να μετέχει ενεργά στα κοινά του τόπου.

Το επίπεδο προσβασιμότητας της σύγχρονης Ελληνίδας γυναίκας στην πολιτική και
ο βαθμός συμμετοχής της στα δημόσια αξιώματα και στην διαχείριση των κοινών είναι
απολύτως ικανοποιητικά και αποτελούν κατάκτηση και δείγμα ωριμότητας και
προόδου της κοινωνίας μας. Αυτό άλλωστε αποτελεί κεντρική επιλογή της
κυβέρνησης, οι πολιτικές της οποίας σταθερά ενισχύουν την θέση της γυναίκας στην
κοινωνία, στην δημόσια διοίκηση, στην πολιτική, στο επίπεδο λήψης σημαντικών
αποφάσεων.

Η σύγχρονη γυναίκα συμμετέχει και αντιστέκεται με μεγάλη ευκολία στην «σκληρή»
εικόνα της πολιτικής. Παράγει πολιτικό έργο και αρνείται τη γενίκευση που εμφανίζει
την ευαισθησία και την συμμετοχή στα κοινά ως αλληλοαναιρούμενες έννοιες ή την
πολιτική ως ένα προνομιακό πεδίο των ισχυρών.  Συνδιαμορφώνει τη νέα αντίληψη
περί πολιτικής, που δίνει έμφαση στην ποιοτική της διάσταση και την ρήξη με το
παλιό, ευνοώντας την ανάδειξη ενός νέου πολιτικού πολιτισμού που θα είναι χρήσιμος
για την χώρα, τους πολίτες της και για την ίδια την πολιτική.

Η επιτυχία μιας γυναίκας δεν αποτελεί πλέον θέμα προς συζήτηση, ούτε κοινωνικό,
πολιτικό ή επιχειρηματικό παράδοξο. Αποτελεί στοιχείο της κοινωνικής
πραγματικότητας. Γυναίκα και πολιτική δεν είναι πλέον ασυμβίβαστες έννοιες.
Είναι απλά ζήτημα προτεραιοτήτων και αναλογιών που εναπόκειται στην άσκηση
του δικαιώματος επιλογής της σύγχρονης Ελληνίδας.

Χρειάζεται ωστόσο προσοχή για να μην αντιστραφούν οι διαχωρισμοί που έχει
καταργήσει η ίδια η κοινωνία. Δεν θα πρέπει να παρασυρθούμε από μια μονοδιάστατη
λογική που θα επιδιώκει την επικράτηση των γυναικών στο δημόσιο βίο και την
διαχείριση των κοινών ως αυτοσκοπό και όχι την εξέλιξη τους ως μέσο για μια
καλύτερη κοινωνία. Το ζητούμενο είναι να καταργήσουμε την καταχρηστική λογική
της διάκρισης  που εδράζεται στο φύλο και όχι να την αντιστρέψουμε. Στόχος δεν
είναι η συντήρηση ή η αναστροφή των αριθμητικών συσχετισμών. Δεν είναι η
κυριαρχία των γυναικών στον δημόσιο βίο ή στα κοινά. Ούτε η επικράτησή τους
στην πολιτική. Στόχος είναι η επικράτηση συνθηκών ισότητας, η δημιουργία ενός
μόνιμου περιβάλλοντος ίσων ευκαιριών.

Είναι πλέον σαφές πως η συμμετοχή στα κοινά και την πολιτική δεν είναι θέμα
φύλου αλλά προσωπικών ικανοτήτων και διάθεσης για προσφορά.