Πραγματικά το για ποιο λόγο θα πρέπει να γιορτάζουμε ακόμα τη γιορτή της γυναίκας
είναι ίσως μια άκρως φεμινιστική αντίληψη κ ιδέα  που όμως κατά τη γνώμη μου μας
θυμίζει το παρελθόν και όλους εκείνους στους αγώνες που έκαναν οι γυναίκες αρκετά
χρόνια πριν για να καταφέρουν να διεκδικήσουν αυτά που χαιρόμαστε εμείς σήμερα.

Όλα ξεκίνησαν στις 8 Μαρτίου του 1857 στη Νέα Υόρκη όπου οι εργαζόμενες γυναίκες
ντυμένες στα άσπρα, έκαναν απεργία με αίτημα την ίση αμοιβή με τους άνδρες. Η
συγκέντρωση πνίγηκε στο αίμα αλλά ο δρόμος για ίσα δικαιώματα των δύο φύλων
άνοιξε, τουλάχιστον στο δυτικό κόσμο.

Το 1910 στην Κοπεγχάγη καθιερώθηκε η 8η Μαρτίου ως παγκόσμια μέρα της γυναίκας.
Από τότε γιορτάζεται κάθε χρόνο σε όλο τον πλανήτη είτε σε περιοχές όπου η γυναίκα
είναι χειραφετημένη είτε σε περιοχές όπου ζει υπό καταπίεση.

Η κοινωνική θέση των γυναικών σήμερα είναι μακράν καλύτερη από πριν. Αυτό
κατορθώθηκε με πολλούς αγώνες και με υπομονή. Έτσι, με τους αγώνες του
φεμινιστικού κινήματος ο ρόλος της γυναίκας τείνει να εξισωθεί με το ρόλο του
άντρα στη σημερινή εποχή και προβλέπεται το μέλλον καλύτερο.

Το έργο της γυναίκας σήμερα είναι δυσκολότερο, αφού εκτός από εργαζόμενη είναι
και νοικοκυρά και σύζυγος και μητέρα. Αυτό είναι πολύ κοπιαστικό και εξαντλεί τις
δυνάμεις. Η θέση της γυναίκας αναμφισβήτητα έχει βελτιωθεί καθώς απέκτησε το
δικαίωμα μόρφωσης, εργασίας και διεκδίκησης των δικαιωμάτων της. Παρόλα αυτά
εξακολουθεί να υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στα δύο φύλα.

Αξίζει όμως θεωρώ να αναφερθώ σε αυτό το πλάσμα που λέγεται γυναίκα.

Που από τη στιγμή που θα γεννηθεί,  μόλις αμέσως ένα κοριτσάκι έρθει στο κόσμο με
το πρώτο νάζι και χαμογελάκι καταλαβαίνουν όλοι γύρω καλά πως πρόκειται να γίνει
ένα γλυκύτατο παιδί και μια μοιραία γυναίκα αργότερα. Θυμάμαι κάποιον (…) που
μας έλεγε μόλις είδε την εγγονή του << θα κάψει καρδίες αυτή, φαίνεται στο πως
μας παίζει με τα μάτια ..>> Στα πρώτα χρόνια της ζωής της απλά παίζει παιχνίδια με
τα άλλα παιδιά και ξετρελαίνει τους πάντες γύρω της, όσο μεγαλώνει κ αρχίζει να
σκέφτεται και να επεξεργάζεται περισσότερο τα δεδομένα γύρω της και να ωριμάζει,
γίνεται ένα πανέξυπνο θηλυκό που έχει τη δύναμη να παρασύρει με το βλέμμα της,
να μαγνητίζει με την γοητεία της και να αποπλανεί είτε για καλό είτε για όχι τόσο
καλό σκοπό!!! Άλλωστε, γυναίκες είμαστε και ξέρουμε  να χρησιμοποιούμε τα όπλα
μας για όποιο λόγο θέλουμε..!

Ύστερα, στην εφηβεία, που προσπαθεί να μιμηθεί τα πρότυπα της εποχής χωρίς να
χάσει την διαφορετικότητα της η καθεμία, και να γίνεται όλο και ομορφότερη και
μαζί με αυτό να αντιλαμβάνεται τη δύναμη του θηλυκού γένους.

Μετά, και αφού έχει περάσει από διάφορα στάδια της ζωής της, χαρούμενα αλλά
και δυσάρεστα, αφού έχει πάρει από το σπίτι τις σωστές βάσεις για να γίνει υπόδειγμα
νοικοκυράς αλλά που πάντα η μαμά της θα φωνάζει πως θέλει κι άλλη προσπάθεια
για να πετύχει το παστίτσιο… θα δημιουργήσει την δική της οικογένεια και εκεί θα
τα δώσει όλα στο μέγιστο βαθμό και θα φροντίσει και πάλι να τα προλάβει όλα, να
ενδιαφέρεται για το σύζυγό της, να φροντίζει τα παιδιά της, να μην παραμελεί τους
γονείς της και παράλληλα να διαβαίνει μια επιτυχημένη επαγγελματική καριέρα που
έχει εκείνη επιλέξει.

Δεν είναι και εύκολα  να τα κάνεις όλα αυτά όπως καταλαβαίνετε, γι' αυτό και αυτό
που έχω εγώ να σας προτρέψω είναι να μην μας ξεχνάτε, να μην μας παραμελείτε και
φυσικά να μην μας θεωρείτε ποτέ δεδομένες. Να θυμάστε πως είμαστε συχνά
παραπονιάρες όχι από ανασφάλεια αλλά από ανάγκη για προσοχή, μας αρέσει να
τραβάμε την προσοχή και να εντυπωσιάζουμε αλλά πάντα εντυπωσιαζόμαστε από ένα
πιο δυναμικό άντρα, χρειαζόμαστε καθημερινή φροντίδα σαν τα μωρά, αλλά ακόμα
και στα δύσκολα με πείσμα και δύναμη τα καταφέρνουμε πολύ καλά.

Είμαστε πιο ευαίσθητες από τους άντρες αλλά όχι πιο αδύναμες, αν μας πληγώσουν
δεν το ξεχνάμε κι όταν αγαπάμε είναι συνήθως για πάντα.

Σταθείτε δίπλα μας στα όμορφα αλλά και στα πιο δύσκολα. Για να ζούμε αρμονικά
και ευτυχισμένα χρειάζεται συνεργασία και αγάπη για ότι κι αν είναι αυτό που κάνουμε.
Μαζί , και τα δύο φύλα  μπορούμε να τα καταφέρουμε όλα πιο εύκολα !

Αυτή την ημέρα, ας σκεφτούμε λίγο περισσότερο εκείνες από εμάς που η ζωή δεν
τους τα έφερε και τόσο ευνοϊκά αλλά πολύ πιο δύσκολα, εκείνες που δυστυχώς
κακοποιούνται και κακομεταχειρίζονται, εμπορεύονται  το σώμα τους αδιαφορώντας
για την ψυχή τους, τις γυναίκες που από πολύ μικρές αναγκάζονται να εργαστούν σε
σκληρές εργασίες, εκείνες που δεν ένιωσαν το χάδι αλλά τη βία, ακόμα κ εκείνες που
έμειναν μόνες χωρίς συντροφιά , πού έχασαν τους αγαπημένους τους, ή που
αναγκάστηκαν να απομακρυνθούν από αυτούς.