Ημέρες Χριστουγέννων, ημέρες ευχών, ονείρων. Αρχές του νέου έτους, στιγμές νέων
πλάνων, μελλοντικών σχεδίων και χάραξης πορείας για τη χρονιά που έρχεται με
ελπίδα πάντα να είναι καλύτερη, αποδοτικότερη, πιο ευτυχής, πιο χαρούμενη.

Βόλτες στα μαγαζιά, χάζι στις βιτρίνες, αγκαλιές, φιλιά, φίλοι, φυγή από την
καθημερινότητα ακόμα και αν οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές. Τούτες τις μέρες αξίζει
να τα βάλουμε για λίγο όλα στην άκρη και να ζήσουμε με τους δικού μας ανθρώπους
στιγμές που μας λείπουν πολύ όταν βυθιζόμαστε στην καθημερινή μας ρουτίνα.

Τέτοιες στιγμές τα όνειρα πάνε λίγο πιο μακριά, μπορούν να είναι και όνειρα μιας
ποιοτικότερης ζωής. Δεν είναι όλα κατανάλωση, δεν ανάγεται κάθε είδους ευμάρεια
στο χρήμα.

Φώτα, λαμπιόνια, πόλεις στολισμένες σε όλη την Ελλάδα και ο νους τρέχει σε εικόνες
όμορφες. Η θέα της θάλασσας βοηθά πάντα σε τέτοιες στιγμές. Ανοίγει το μυαλό και
τα μάτια βλέπουν πιο πέρα με συγκρατημένη ελπίδα για κάτι πιο ωραίο, πιο ζωντανό,
διαφορετικό.

Τι λείπει από την Κόρινθο και δεν μπορεί να έχει μια "βόλτα" σαν εκείνη του Βόλου,
της Καβάλας, της Θεσσαλονίκης, της Αλεξανδρούπολης, της Καλαμάτας, της Πρέβεζας
και τόσων άλλων παραθαλάσσιων πόλεων της χώρας, μπροστά στα πόδια της και όχι
σε μια "προκαθορισμένη, οριοθετημένη περιοχή"; Γιατί πρέπει η πόλη να στοιβάζεται
σε "χολ" τύπου πεζοδρόμου ; Θα μπορούσαν και οι Κορίνθιοι κάποια στιγμή να
περπατήσουν στην ακτογραμμή της πόλης χωρίς να πρέπει να σκαρφαλώσουν πάνω
από αυτοκίνητα, χωρίς να πρέπει να ανεβούν σε μπαλκόνι από το 2ο όροφο και πάνω
για να δουν τη θάλασσα από το κέντρο της πόλης ;

Σε φυσικό επίπεδο δεν της λείπει τίποτα. Ευλογημένος τόπος τοποθετημένος στο
απάγκιο του Κορινθιακού. Βουνό και θάλασσα δένουν μοναδικά και η πόλη έχει
μπροστά της μια ακτογραμμή που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις περιοχές που
προαναφέρθηκαν.

Όταν κοιτάς από ψηλά ... η εικόνα είναι αυτή :