|
Έχει γραφτεί από ΟΝΝΕΔ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
|
|
Τρίτη, 23 - 12 - 2008 |
(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Πρωϊνή" στις 24/12/08)
(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Η Σφήκα" στις 28/12/08)
(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Κορινθιακή Ημέρα" στις 29/12/08)
Γράφει ο Παύλος Πέππας, Γεν. Γραμ. Τ.Γ. ΟΝΝΕΔ Κορίνθου
 Πέρασαν 34 χρόνια από την αρχή της μεταπολίτευσης.
Η Δημοκρατία ενηλικιώθηκε. Πλέον κανένας δεν δικαιολογείται να λέει
πως δεν είδε, δεν άκουσε, δεν υποψιάσθηκε τι συμβαίνει γύρω του.
Τις τελευταίες ημέρες φτάσαμε στο σημείο να μην μας τρομάζουν
όσα συμβαίνουν αλλά πρωτίστως όσα λέγονται. Η καταλυτική ισχύς
της εξωτερικής εικόνας δείχνει να επιτρέπει σε ορισμένους τα πάντα.
Την αποστροφή από τη διάδοση ιδεών και οραμάτων και την
προώθηση μιας συγκεκριμένης πολιτικής σκηνοθεσίας σε σύγχρονο
όραμα της νέας γενιάς. Η αφισοκόλληση στον ιερό βράχο της
Ακρόπολης αποτελεί πλέον εύπεπτο σόου μαζικής τηλεοπτικής
κατανάλωσης, προωθούμενο με εξαιρετική μαεστρία, στο όνομα
της αυτοοργάνωσης της κοινωνίας, από έναν άνθρωπο που είναι
κατΆ επιλογή τρελός για να υπηρετήσει - ή μάλλον να μην υπηρετήσει - τη
στρατιωτική του θητεία, λογικός όμως για να κατευθύνει τις συνειδήσεις μας.
Δεν ξέρω αν υπάρχει σχέδιο. Ως νέο άνθρωπο δεν με ενδιαφέρει. Το αποτέλεσμα σε
κάθε περίπτωση είναι δεδομένο. Την ευθύνη για όσα συμβαίνουν την έχουν αυτοί
που τα δημιουργούν, η πολιτεία που δεν τα καταστέλλει, ο καθένας μας που δεν τα
λοιδορεί. Ας μην ενεχυριάσουμε τη σιωπή μας ως πειστική καλύπτρα σε
αντιδημοκρατικές πρακτικές. Γιατί το αν αυτή θα παραμείνει ή θα ξηλωθεί από μία
συνολικώς ανώτερη σε μέσα και γνώσεις και ιδεολογικώς θωρακισμένη κοινωνία
δεν είναι δίλημμα, είναι ψευδοδίλλημα. Η νέα γενιά της πατρίδας μας δεν καταστρέφει
περιουσίες, δεν βρίζει θεσμούς, τιμά την άδικη απώλεια ενός τόσο νέου συνανθρώπου
μας με την καθημερινή προσπάθεια για ένα καλύτερο μέλλον.
Είμαστε όλοι σίγουροι γι' αυτό που βλέπουμε. Δεν πρόκειται για πόλεμο γενεών. Γιατί
οι νέοι σέβονται τους γονείς τους. Τιμούν το γεγονός ότι η Ελλάδα που μεγαλώνουμε
είναι καλύτερη από την Ελλάδα που μεγάλωσαν αυτοί. Βιώνουμε και εμείς την
προσπάθεια τους και τα πραγματικά κίνητρα του καθημερινού τους μόχθου. Σε εμάς,
τους νέους ανθρώπους που δεν φοράμε κουκούλα, η έννοια της διάλυσης δεν μας
ταιριάζει. Η αμφισβήτηση δεν σημαίνει ισοπέδωση.
Η άρνηση δεν σημαίνει καταστροφή.
Πριν δημιουργηθούν μόνιμες σχέσεις εχθρότητας ή μίσους ανάμεσα στα καχύποπτα
και υποψιασμένα μέλη της κοινωνίας μας και την πολιτική πρέπει πάλι να απαντήσουμε
φωναχτά στα αυτονόητα. Να επιβεβαιώσουμε τις βάσεις τις δημοκρατίας, τα όργανα
της και να συλλογιστούμε πρωτίστως για τα «θέλω» και όχι τα «δεν θέλω» μας. Αν
επιθυμούμε να δημιουργήσουμε μια κοινωνία προοπτικής για το αύριο, αφήνοντας
στο χθες ότι πιστεύουμε ότι δεν ανήκει στο σύγχρονο ταξίδι μας.
Χωρίς κοινό όραμα, αξιοπρέπεια, ίσες ευκαιρίες και προοπτικές, και κυρίως, χωρίς
κοινωνικό κεκτημένο, ούτε η συμφιλίωση ούτε ο κοινωνικός συμβιβασμός διαφαίνονται
στον ορίζοντα. Απαιτείται, πρωτίστως, με την ενίσχυση των θεσμών, η εξυγίανση της
προβληματικής για τη Δημοκρατία και την κοινωνία σχέσης ανάμεσα στις διάφορες
μορφές (πολιτικών) εξουσιών. Και επιπλέον, χρειάζεται ελευθερωτική παιδεία και
σκέψη για όλους τους πολίτες, που οφείλουν να είναι ενεργοί και δραστήριοι για να
δικαιώσουν την έννοια της Δημοκρατίας μας στην πορεία του χρόνου.
|
|
Τελευταία ενημέρωση ( Τετάρτη, 31 - 12 - 2008 )
|
