ΟΝΝΕΔ Κορινθίας

Μύθος η απολιτικοποίηση των νέων

Έχει γραφτεί από ΟΝΝΕΔ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
Τετάρτη, 30 - 05 - 2007
?ρθρο της Βάσως Κόλλια στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία στις 27 Μαΐου 2007. Η Βάσω Κόλλια είναι Γενική Γραμματέας Νέας Γενιάς. Συχνά οποιαδήποτε αναφορά στους νέους και την πολιτική συνεπάγεται τη σχέση δυο αντιθετικών πόλων, σαν η ύπαρξη του ενός να καταργεί αυτομάτως τον άλλο. Υπ' αυτό το πρίσμα αναιρούμε εκ των προτέρων την παρουσία των νέων σε οποιαδήποτε συμμετοχή ή παρέμβαση πολιτικού χαρακτήρα. Και αυτό γιατί θεωρούμε ότι η σχέση των νέων με την πολιτική είναι μια σχέση οργής, που καταλήγει στην απάθεια και στην απόρριψη. Γενικοί αφορισμοί περιγράφουν συχνά άδικα και αβασάνιστα τη νέα γενιά ως απολίτικη, συχνά ανιστόρητη, και κυρίως παθητική στις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις. Η «Γενιά Υ», όπως αποκαλούνται οι νέοι και οι νέες που γεννήθηκαν μετά το 1975, για πολλούς αγνοεί τα μεγάλα πολιτικά γεγονότα των τελευταίιον δεκαετιών. Σύμφωνα με έρευνες, περιορίζεται σε συντηρητικές επιλογές, περνά τον περισσότερο χρόνο της στο Διαδίκτυο, στερείται πολιτικής σκέψης και παρακολουθεί τις εξελίξεις αδύναμη να εκφράσει την επαναστατικότητα και την ορμή της σκέψης της. Μια πιο διερευνητική ματιά, όμως, μας επιτρέπει να ερμηνεύσουμε την πραγματικότητα πιο κριτικά, και χωρίς στεγανά, καταρρίπτοντας μια σειρά από μύθους που αφορούν τους νέους και την πολιτική. Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να δημιουργούνται, με πρωτοβουλία των νέων, μικρές και μεγάλες οργανωμένες ομάδες. Οι ομάδες αυτές συμμετέχουν σε κινητοποιήσεις, είτε εναντίον της παγκοσμιοποίησης, είτε για να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους ενάντια σε φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας ή ακόμα αναπτύσσουν δράσεις για το περιβάλλον. Οι νέοι δεν διστάζουν να αρθρώνουν ένα καταγγελτικό λόγο και να διεκδικούν μεγαλύτερη και ισότιμη παρουσία στην πολιτική και συμμετοχή στα κοινά. Ενδεικτικό παράδειγμα της πολιτικής συνείδησης που έχει διαμορφώσει η αποκαλούμενη «Γενιά Υ» είναι οι εκλογές για την ανανέωση του Κογκρέσου που διεξήχθησαν στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, οι νέοι Αμερικανοί ψήφισαν σε ποσοστό μεγαλύτερο από κάθε άλλη φορά τα τελευταία 20 χρόνια. Η πολιτική τους ενεργοποίηση αποδίδεται κυρίως στον πόλεμο στο Ιράκ. Περίπου το 24% των Αμερικανών κάτω των 30 ετών (ή τουλάχιστον 10 εκατομμύρια ψηφοφόροι) συμμετείχαν στην ψηφοφορία, που είχε ως αποτέλεσμα τη νίκη των Δημοκρατικών. Το ποσοστό αυτό είναι αυξημένο κατά 4% σε σύγκριση με τις εκλογές του 2002. Σύμφωνα με την οργάνωση Rock the Vote, οι νέοι ψηφοφόροι τάχθηκαν υπέρ των δημοκρατικών με διαφορά 22 ποσοστιαίων μονάδων. Ποσοστό σχεδόν τριπλάσιο από οποιαδήποτε άλλη πληθυσμιακή ομάδα Αμερικανών. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι μελλοντικές εκλογές στις ΗΠΑ αναμένεται να κριθούν από τη λεγόμενη «Γενιά Υ»,η οποία σε εννέα χρόνια, θα αποτελεί το 1/3 των ψηφοφόρων. Συνεπώς, ο μύθος της απολιτικοποίησης, και της αποϊδεολογικοποίησης της νέας γενιάς υπονομεύεται από την ίδια την πραγματικότητα και τις τρέχουσες εξελίξεις. Σήμερα, οι νέοι δεν διστάζουν να εκφράσουν πολιτική άποψη και να παρέμβουν, διεκδικώντας το αυτονόητο: να αναπτύξουν οργανωμένη δράση, να εκφράσουν την άποψη τους για την πολιτική και να αντικαταστήσουν το ατομικό με το συλλογικό, αλλά και το τετριμμένο με το όραμα. Οι νέοι δεν μένουν πια στο περιθώριο των εξελίξεων. Γίνονται και πάλι ένα ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας και αναλαμβάνουν ευθύνες, διαμαρτύρονται, ζητούν δικαίωμα στο όνειρο. Ενδιαφέρονται για την κοινωνία. Οι νέοι δεν είναι παθητικοί πολίτες. Προβληματίζονται για τα πολιτικά ζητήματα, αλλά απαιτούν μια σχέση εμπιστοσύνης με την πολιτική. Οι νέοι επιστρέφουν. Και όταν το δυναμικότερο κομμάτι της κοινωνίας είναι «παρών», ο κόσμος μπορεί να αισιοδοξεί για ένα καλύτερο μέλλον. Είναι αλήθεια ότι και μόνο στο άκουσμα της λέξης «πολιτικός», ο νέος μιλά συνήθως για έλλειψη ευαισθησίας, για αδυναμία απάντησης στις ανησυχίες του, για ξύλινο, αφυδατωμένο πολιτικό λόγο. Δεν πρόκειται όμως για απολιτικοποίηση. Οι νέοι αδιαφορούν γι' αυτό που τους παρουσιάζεται ως «πολιτική», ενώ δεν είναι. Η πολιτική, για να ξανακερδίσει τη νέα γενιά, πρέπει να οικοδομήσει μία νέα σχέση μαζί της. Αυτό σημαίνει ενίσχυση των θεσμών συμμετοχής και παρέμβασης των νέων. Σημαίνει ότι η νέα γενιά πρέπει να βρεθεί στο προσκήνιο με άποψη και απαίτηση.
Τελευταία ενημέρωση ( Τετάρτη, 30 - 05 - 2007 )