|
Αφιέρωμα στην ημέρα της γυναίκας - Θεοδώρα Τζετζούμη |
|
|
|
Έχει γραφτεί από ΟΝΝΕΔ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
|
|
Παρασκευή, 07 - 03 - 2008 |
(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ενημέρωση Πελοποννήσου" στις 13/3/08)
(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Κορινθιακή Ημέρα" στις 13/3/08)
(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Εφημερίδα της Κορίνθου" στις 14/3/08)
Θεοδώρα Τζετζούμη : Οργανωτικός Γραμματέας Τ.Γ. ΟΝΝΕΔ Σολυγείας
 Πρίν λίγες δεκαετίες το ρολόι στο γυναικείο χέρι ήταν περίπου ισοδύναμο με το κόσμημα. Η χρήση του περιορισμένη σε χρόνο και διακοσμητική. Προτού γενικευτεί η γυναικεία εργασία εκτός του νοικοκυριού, δεν υπήρχε λόγος για απόλυτη ακρίβεια. Οι δουλειές στο σπίτι απαιτούσαν, άλλωστε, ελεύθερα χέρια, και η μπουγάδα ή το μαγείρεμα απειλούσαν με φθορά το ακριβό μεταλλικό αντικείμενο. Ένα μεγάλο ρολόι στον τοίχο ή την εταζέρα αρκούσε για την οργάνωση της καθημερινής ρουτίνας.
Ο ρόλος της γυναίκας κάποτε, σύμφωνα με τον Βενιαμίν Φραγκλίνο, ήταν να ελέγχει το ωράριο του εργαζόμενου συζύγου: "Θυμάμαι μια αξιόλογη γυναίκα που είχε πλήρη συναίσθηση της έμφυτης αξίας του χρόνου. Ο άντρας της ήταν υφαντής, εξαιρετικός τεχνίτης, αλλά δεν καταλάβαινε ποτέ πώς κυλούσαν τα λεπτά. Μάταια εκείνη προσπαθούσε να του μάθει ότι ο χρόνος είναι χρήμα. Εκείνος δεν είχε μυαλό να την καταλάβει, κι αυτό ήταν η καταστροφή του. Όταν ήταν στην ταβέρνα και η γυναίκα του έστελνε τον παραγιό να του πει ότι ήταν 12 το μεσημέρι, έλεγε `Πες της να μην ανησυχεί, δεν είναι αργά ακόμη', κι όταν ήταν 1, έλεγε `Πες της ότι τώρα πια δεν μπορεί να γίνει τίποτα, δεν έχουμε καιρό'."
Αν ανατρέξουμε στο χρονικό των αγώνων για τη μείωση του ωραρίου, θα διαπιστώσουμε πως η συζήτηση για τον "ελεύθερο χρόνο" αφορούσε αποκλειστικά τους άνδρες εργαζόμενους. Σύμφωνα με τους υποστηρικτές του οκταώρου, το μέτρο θα επέτρεπε στους εργάτες να ασχοληθούν με τα κοινά, σύμφωνα με τους αντιπάλους του θα τους οδηγούσε στην ταβέρνα, τον αλκοολισμό και την ακολασία: και στις δύο περιπτώσεις, η μείωση των ωρών εργασίας απελευθέρωνε χρόνο που ο εργάτης θα αφιέρωνε στον εαυτό του. Αντίθετα, κάθε μείωση του χρόνου εργασίας των γυναικών σκόπευε στην ενίσχυση της δουλειάς που οι εργάτριες όφειλαν να προσφέρουν στην οικογένειά τους. Εξάλλου η εργασία των γυναικών για καιρό αντιμετωπίστηκε από πολλές πλευρές ως αναγκαία αλλά παρά φύση εγκατάλειψη των οικογενειακών τους καθηκόντων.
Σήμερα περισσότερες γυναίκες αποφοιτούν από το πανεπιστήμιο από ότι άνδρες. Επίσης όλο και περισσότερες γυναίκες συνεχίζουν για μεταπτυχιακές σπουδές. Το σύγχρονο επίπεδο ζωής επιτάσσει τη γυναίκα να εργάζεται και μάλιστα σκληρά.
Την ίδια ώρα παρατηρείται το φαινόμενο η πλειοψηφία των γυναικών να εργάζεται είτε part time είτε σποραδικά χωρίς να έχει εξασφαλισμένα στοιχειώδη δικαιώματα στην εργασία της όπως οι άδειες λοχείας, οι οποίες με τις σύγχρονες ιδιάζουσες μορφές εργασίας συχνά περικόπτονται ή εξαφανίζονται !
Από την άλλη πλευρά, η γυναίκα σήμερα ασχολείται πολύ με την ομορφιά της, με τον αθλητισμό. Συνδέει περισσότερο από τον άνδρα το σεξ με τον έρωτα. Και καλά κάνει. Οι διαφορές της από τον άνδρα δεν υπαγορεύονται από κάποια έμφυτα ένστικτα , αποτελούν την αισθητική έκφραση της επιθυμίας της να ελέγχει τον εαυτό της.
Η «σύγχρονη γυναίκα» δεν φοβάται τον άνδρα. Συνεργάζεται μαζί του. Επικρίνει την ανδρική κυριαρχία στις επιχειρήσεις ή την πολιτική, αλλά προτιμά τον διάλογο παρά τη σύγκρουση.
Οι γυναίκες θα εξακολουθήσουν να ασχολούνται περισσότερο με τα παιδιά από τους άνδρες όχι γιατί είναι υποχρεωμένες, αλλά γιατί το θέλουν. Επαγγελματικές φιλοδοξίες θα έχουν, αλλά αντί να αφήνουν να τις απορροφά η δουλειά θα προσπαθούν να συμφιλιώσουν την επαγγελματική με την οικογενειακή ζωή. Η μάχη για την ισότητα των δικαιωμάτων θα συνεχιστεί, αλλά θα έχει λιγότερο ιδεολογικό και περισσότερο ατομικό χαρακτήρα. Η «σύγχρονη γυναίκα» εξακολουθεί να ανήκει στο «ωραίο φύλο» και είναι υπερήφανη γιΆ αυτό.
|
|
Τελευταία ενημέρωση ( Σάββατο, 22 - 03 - 2008 )
|
