|
Σχέσεις Νεοέλληνα και Κράτους |
|
|
|
Έχει γραφτεί από ΟΝΝΕΔ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
|
|
Δευτέρα, 19 - 11 - 2007 |
Γράφει ο Γεν. Γραμ. του Τ.Γ. ΟΝΝΕΔ ?σσου-Λεχαίου, Νίκος Κούτουλας
Στη σύγχρονη υλιστική και τεχνοκρατούμενη κοινωνία, που σχεδόν όλες οι ηθικές αξίες και αρετές θυσιάζονται στον αδηφάγο βωμό των συμφερόντων, η σχέση ανάμεσα στο κράτος και τον πολίτη επιδεινώνεται. Αναμφίβολα, από τα σύγχρονα χρόνια της δημοκρατίας υπήρχε μία συνεχής αντιπαράθεση και ρήξη ανάμεσα στον πολίτη και το κράτος. Αυτοί οι διαξιφισμοί τις περισσότερες φορές οδήγησαν την ελληνική κοινωνία σε μεγάλη πρόοδο, διότι ήταν εποικοδομητικοί και είχαν ως απώτερο σκοπό το καλό του τόπου. Τώρα έχουν μετατραπεί σε διαμάχες με βασικό όργανό τους τη λασπολογία και την κινδυνολογία, οι οποίες έχουν σαν στόχο το προσωπικό όφελος και όχι το κοινό καλό. Αυτές οι διαμάχες υποβαθμίζουν το κράτος μας, δε συνεισφέρουν στην πρόοδό του και δημιουργούν μεγάλα προβλήματα, αφού ουσιαστικά ποτέ τα τελευταία χρόνια το κράτος και ο πολίτης δεν έχουν συμβαδίσει.
Εύλογο είναι το ερώτημα που γεννάται, το οποίο αναφέρεται στην πηγή της ρήξης των σχέσεων του Έλληνα με την πολιτεία. Δικαιώματα και αφορμές δίνονται καθημερινά, ελάχιστα όμως είναι τα ουσιώδη. Καθίσταται ανάγκη να τονισθεί πως η αναγωγή όλων των προβλημάτων στην απρόσωπη αρχή του κράτους είναι μια αιτία την οποία επικαλείται τεράστια μερίδα του λαού. Το κράτος θεωρείται σαν ένας ένοχος για όλα, που δεν έχει όμως ποτέ τη δυνατότητα να απολογηθεί. Επιπλέον, αποτελεί γεγονός πως είναι βολικό για όλους μας να μεταθέτουμε τις προσωπικές μας ευθύνες και να τις επιρρίπτουμε στην πολιτεία. Επιπροσθέτως, ο όρος κράτος ισοδυναμεί με την υπενθύμιση των υποχρεώσεων των πολιτών. Η αίσθηση της υποχρέωσης, της πίεσης και της συμμόρφωσης γεννά απέχθεια, ειδικά στην ψυχή του Έλληνα που έχει υπερανεπτυγμένη την αίσθηση της ελευθερίας. Επίσης, κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός πως το ελληνικό κράτος εξ¶ αρχής ήταν δυσκίνητο, πως βασίστηκε και βασίζεται στη γραφειοκρατία και δεν παρείχε μέχρι πρότινος την οφειλόμενη ποιότητα ζωής, όπως παιδεία, υγειονομική περίθαλψη και κοινωνική ασφάλιση. Ο Έλληνας έχει δημιουργήσει και διατηρεί εδώ και χρόνια μία απεχθή στάση απέναντι στην πολιτεία, η οποία πολλές φορές είναι άδικη.
Πέρα όμως από τις αφορμές που δίνει η κρατική μηχανή, υπάρχει και ο παράγοντας πολίτης, ο οποίος δε βρίσκεται στο απυρόβλητο και συμβάλλει στη διαμόρφωση αυτής της διαμάχης. Τα χαρακτηριστικά ελαττώματα του Έλληνα, δηλαδή η οκνηρία, η προχειρότητα και η ανευθυνότητα χαρακτηρίζουν τις σχέσεις κράτους-πολίτη. Η κοινωνία της κατανάλωσης εισάγει τον Έλληνα στην έννοια της ατομικής ευτυχίας και τον αποκόπτει σταδιακά από την ευθύνη και την αίσθηση της συλλογικότητας. Επίσης, το κράτος ταυτίστηκε με τα πολιτικά κόμματα και αμαυρώθηκε η έννοιά του με φαινόμενα πολιτικού εκφυλισμού, όπως εξυπηρετήσεις, πελατειακό σύστημα και ρουσφέτια. Το κράτος ποτέ δεν κέρδισε την εμπιστοσύνη του πολίτη και έτσι επιδεινώνεται συνεχώς η κατάσταση.
Λόγω αυτών των διαξιφισμών, ο λαός με την πάροδο του χρόνου διχάστηκε και χάθηκε κάθε ίχνος εμπιστοσύνης του προς το κράτος. Οι Νεοέλληνες αισθάνονται ακάλυπτοι, μετανιώνουν για ιδεολογικές προτιμήσεις και απόψεις και αμφιβάλλουν για την εύρυθμη λειτουργία της κρατικής μηχανής. Οι συνέπειες που προκαλούνται είναι πασιφανείς και εξαιρετικά επικίνδυνες για τη χώρα μας και πρέπει να τις αντιληφθούμε όλοι μας εγκαίρως, ώστε να περιορίσουμε και να ανατρέψουμετο άσχημο φαινόμενο.
Εν κατακλείδι, είναι αναγκαίο να τονισθεί πως μία χώρα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην πρόοδο, στην ανάπτυξη και στην εξέλιξη μόνον αν οι πολίτες και το κράτος συμπορεύονται. Η συμπόρευση είναι ο καταλυτικός παράγοντας της ομαλής λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού.
|
|
Τελευταία ενημέρωση ( Δευτέρα, 19 - 11 - 2007 )
|
