Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβα την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, άσκησα μια
διαφορετική αντιπολίτευση. Το έκανα, όχι μόνο γιατί απεχθάνομαι τα επικοινωνιακά
τεχνάσματα, αλλά γιατί η χώρα βρίσκεται σε δεινή θέση και απαιτούνται διαφορετικές
πολιτικές συμπεριφορές. Άλλες απ’ αυτές που είχαμε συνηθίσει από τη Μεταπολίτευση.

Δεν βρίσκομαι εδώ για να αντιδικώ με τον Πρωθυπουργό. Αλλά για να βοηθώ να
ανοίξουν νέοι δρόμοι για τη χώρα. Γιατί οι παλιοί «μονόδρομοι» είδαμε που
οδήγησαν: Σε αδιέξοδο...

Δεν βρίσκομαι εδώ για να προσυπογράφω εύκολες δήθεν «λύσεις», που συνήθως
είναι βολικές υπεκφυγές. Αλλά για να αναζητήσουμε αληθινές λύσεις, που θα βγάλουν
τη χώρα από την τραγική θέση στην οποία βρίσκεται…

Αυτό έκανα. Κι αυτό θα συνεχίσω να κάνω.

Αλλά και δεν θα δεχθώ, ψέματα, ύβρεις και προπαγανδιστικές στρεβλώσεις των
θέσεών μας.

Μας λέτε ότι η Τρόϊκα «απορρίπτει» πλήρως το Σχέδιό μας. Πρώτα-πρώτα, σας είχαμε
πει εμείς ποτέ ότι συμφωνούμε με την Τρόϊκα;

Όμως, βρισκόμαστε σε διάλογο μαζί της. Εμείς προωθούμε τις απόψεις μας για
να ξεπεραστεί το αδιέξοδο. Εκείνη τις εξετάζει. Και σεις απλώς παρακολουθείτε…

Σας διάβασα προχθές το σχετικό απόσπασμα από την τελευταία επίσημη Έκθεση
της Τρόικας. Όπου αναφέρει που συμφωνεί με το πρόγραμμά μας. Ποια σημεία
βρίσκει θετικά και τα έχετε ήδη ενσωματώσει. Όπως η εργασιακή εφεδρεία. Ποια
τα βρίσκει θετικά κι ας μη τα έχετε ενσωματώσει. Όπως την πληρωμή των
ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου και το συμψηφισμό.

Ομολογούν ακόμα ότι στα βασικά που επιμένουν - να μειωθεί το έλλειμμα, να
περικοπούν οι δαπάνες, να ξεμπλοκάρουν οι αποκρατικοποιήσεις και η αξιοποίηση
της δημόσιας περιουσίας, να προχωρήσουν οι διαρθρωτικές αλλαγές – εμείς, όχι
μόνο συμφωνούμε και στηρίζουμε, αλλά έχουμε δώσει και ουσιώδεις προτάσεις!

Εξηγούν μετά τις διαφωνίες τους. Κυρίως στο φορολογικό:

Η Τρόϊκα ισχυρίζεται ότι η μείωση όλων των φορολογικών συντελεστών είναι
«μη ρεαλιστική» - γιατί θα προκαλέσει αύξηση του ελλείμματος.

Εδώ κάνουν, και πάλι, λάθος. Μπερδεύουν τα νούμερα. Το πραγματικό κόστος της
φορολογικής μεταρρύθμισης που προτείνουμε είναι πολύ μικρότερο. Κι αν
συνυπολογίσουμε την Ανάκαμψη που θα προκύψει, μιλάμε για καθαρό όφελος.
Αλλά δεν είναι εκεί η ουσία. Αυτά εύκολα μπορούμε να τα διευκρινίσουμε.

Το πιο ενδιαφέρον είναι εκείνο που προτείνουν, για μια «δημοσιονομικά ουδέτερη»
φορολογική μεταρρύθμιση, ήδη από το ερχόμενο φθινόπωρο!

Εδώ είναι το «κλειδί». Γιατί οι μειώσεις που προτείνουμε στη φορολογία και η
αλλαγή του φορολογικού συστήματος, είναι «δημοσιονομικά ουδέτερη»! Διότι
ανακατανέμει τα βάρη, χωρίς να μειώνει τα δημόσια έσοδα. Για την ακρίβεια, αυξάνει
τα έσοδα!

Πώς ανακατανέμει τα βάρη; Μειώνοντας τη φοροδιαφυγή αισθητά.

Καθένας θα πληρώνει λιγότερα, αλλά όλοι θα πληρώνουν!

Ακριβώς γιατί θα πληρώνουν λιγότερα! Γιατί θα είναι και πιο αυστηρές οι ποινές!
Και γιατί μειώνουμε δραστικά τα περιθώρια συναλλαγής με τον εφοριακό.

Με άλλα λόγια προτείνουμε τη μόνη δυνατή διεύρυνση της φορολογικής
βάσης.

Αλλά αυτό μπορεί να συμβεί πια, μόνο με μικρότερους φορολογικούς συντελεστές.
Με τους σημερινούς, μη περιμένετε διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Όπως έχουν
τα πράγματα σήμερα, όλο και περισσότεροι προσπαθούν να ξεφύγουν, ενώ όλο και
λιγότεροι αντέχουν να πληρώσουν.

Έτσι, αυτό που προτείνουμε είναι «δημοσιονομικά ουδέτερο»! Ο καθένας
πληρώνει λιγότερα, αλλά πληρώνουν πολύ περισσότεροι.

Κι επειδή θέλουμε όλοι να είναι απόλυτα σίγουροι, ότι δεν θα αυξηθεί το έλλειμμα,
αλλά αντίθετα θα μειωθεί δραστικά ό,τι κι αν γίνει - ακόμα και στη χειρότερη
περίπτωση - προσθέσαμε και τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων, που μπορεί να
φέρει σημαντικά έσοδα για τα τέσσερα επόμενα χρόνια.

Έτσι, και μαζί με κάποια ακόμα ενισχυτικά μέτρα, θα έλθουν στο δημόσιο ταμείο
πολύ παραπάνω απ’ όσα φοβούνται ότι θα στοιχίσει, την πρώτη χρονιά, η μείωση
των φόρων.

Αλλά σε αυτό το «μαξιλάρι ασφαλείας» που προσθέσαμε, δεν διαφωνεί η Τρόϊκα.

Διαφωνούσε ως τώρα η κυβέρνησή σας!

Που δεν καταλάβαινε ότι, όσο δεν νομιμοποιούνται τα αυθαίρετα, συνεχίζεται
απρόσκοπτα η αυθαίρετη δόμηση. Ενώ αν νομιμοποιηθεί το μεγαλύτερο μέρος
τους σήμερα, και χρήματα θα εισρεύσουν στο δημόσιο ταμείο, και θα μπορούμε
να γκρεμίζουμε όσα νέα αυθαίρετα ξεφυτρώνουν.

Βάλαμε, λοιπόν, στην ατζέντα τα πάντα. Αρκετά έγιναν, ήδη, δεκτά. Άλλα, όπως
η μείωση των εργοδοτικών εισφορών, άρχισαν να τα συζητούν, έστω και για
λίγο αργότερα. Και, βέβαια, σ’ εκείνα τα πολύ σημαντικά στα οποία διαφωνούν,
θα επιμείνουμε, γιατί έχουμε δίκιο.

Επειδή, όμως, επικαλείστε δηλώσεις ξένων αξιωματούχων, να πάμε και σε μια
τελευταία, από τον υπουργό Οικονομικών του Βελγίου.

Είπε λοιπόν, προχθές ο κ. Reynders σε ραδιοφωνική του συνέντευξη:

«Θυμηθείτε την κατάρρευση της Αμερικανικής Τράπεζας LehmanBrothers. Εντάξει,
είπαν τότε όλοι στην Ευρώπη. Και τι έγινε; Αλλά αυτό πυροδότησε μια κατάρρευση
εμπιστοσύνης σε όλο το χρηματοοικονομικό σύστημα διεθνώς…»

Ο Βέλγος υπουργός έδειξε πόσο σημαντικός είναι ο κίνδυνος η Ελλάδα να γίνει για
την Ευρωζώνη ό,τι υπήρξε η Lehman Brothers για την Αμερική: Η αφετηρία μιας
πολύ ευρύτερης κρίσης.

Μίλησε ακόμα ανοικτά για «φαινόμενο μεταδοτικότητας»: «Αν η Ελλάδα ήταν η
πρώτη χώρα που θα χρεοκοπούσε», είπε, «η προσοχή μετά θα στρέφονταν στην
Ιρλανδία, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Ιταλία, ίσως και στο Βέλγιο, ακόμα
και στην Γαλλία…Δεν ξέρουμε που θα σταματούσε η μεταδοτικότητα της κρίσης»…

Και ο Βέλγος υπουργός κατέληξε σε κάτι αληθινά συγκλονιστικό:

«Συμφωνώ απόλυτα με την ανάλυση πολλών Γερμανών: Ότι, πριν απ’ όλα, η Ελλάδα
πρέπει να κάνει την προσπάθεια. Αλλά αν εννοούμε προσπάθεια... την «ασφυξία»,
είναι παράλογο! Ο στόχος δεν είναι η χώρα να πεθάνει… θεραπευμένη! Αν
εξακολουθούμε να ζητάμε η χώρα να αλλάξει μέσα σε δύο χρόνια, δεν θα γίνει ποτέ!
Πρέπει να της δώσουμε αρκετό χρόνο να εφαρμόσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις…»

Και συμπληρώνει επί πλέον πως, «όταν ζητάμε τόσο υψηλά επιτόκια από την Ελλάδα,
αυτό δεν λέγεται Αλληλεγγύη».

Μ’ άλλα λόγια ο Βέλγος υπουργός Οικονομικών δήλωσε δημόσια, ότι η «θεραπεία»
σκοτώνει τον «ασθενή». Ότι πνίγουν την Ελλάδα, προκειμένου να τη… σώσουν! Ότι
η Ελλάδα κινδυνεύει να πεθάνει από το «φάρμακο, παρά από την «αρρώστια».