Φίλες και φίλοι,

Βρίσκομαι σήμερα στην Κρήτη, των αγώνων για Πατρίδα και Δημοκρατία, των
Επαναστάσεων Ελευθερίας, του Ολοκαυτώματος του Αρκαδίου, την πατρίδα των
Βενιζέλων και της ηρωικής Αντίστασης του 1941. Βρίσκομαι σήμερα στην Κρήτη,
που είναι πηγή υπερηφάνειας και έμπνευσης για κάθε Έλληνα.

Παντού στην Ελλάδα υπάρχουν χώροι με μεγάλο ιστορικά βάρος. Παντού στην
Ελληνική γη υπάρχουν σύμβολα που μας γεμίζουν υπερηφάνεια. Αλλά εδώ έχει
διασωθεί ακέραιη και μια μακραίωνη παράδοση λεβεντιάς και φιλότιμου. Εδώ
ακόμα, το να μη κάνεις πίσω όταν το απαιτεί το συμφέρον της Πατρίδας, είναι
ζωντανό πρόσταγμα μέσα στα κύτταρα των ανθρώπων.

Ξέρετε ποιος είμαι. Λέω όχι, και εννοώ, όχι! Έχω λόγο και τον τιμώ. Κάποτε
αρνήθηκα να υποχωρήσω και έμεινα 11 χρόνια σπίτι μου. Ύστερα γύρισα. Δεν
γύρισα για να υποχωρήσω. Γύρισα για να παλέψω… Και το λάθος δεν το
συνυπογράφω…

Ξέρω πως περνάει σήμερα μια ελληνική οικογένεια. Ξέρω ότι ξαφνικά εκεί που
οικογένειες είχαν δύο μισθούς Τώρα έχουν μισό. Ή κανένα. Αλλά οι υποχρεώσεις
είναι ίδιες και τρέχουν. Ξέρω τι σημαίνει να διαπιστώνουν κάθε μέρα, όχι μόνο ότι
δεν βγαίνουν, όχι μόνο ότι τους πελεκάνε το εισόδημα, αλλά κι ότι προσπαθούν
να τους πάρουν και την Αξιοπρέπειά τους. Τα ξέρω όλα αυτά. Γι’ αυτό και είμαι
εδώ, βρίσκομαι απέναντί σας, και σας λέω κοιτώντας σας στα μάτια: Όχι, δεν
προσυπογράφω το λάθος!

Πέρσι με εμφάνιζαν «άκαμπτο», γιατί είπα όχι. Σήμερα πάνε να με εμφανίσουν «ίδιο»
με τους άλλους, με εκείνους που είπαν, ναι! Όμως, όπως και να το κάνουν, δεν
είμαστε όλοι ίδιοι! Πέρσι προσπαθούσαν να με παρουσιάσουν ως «ανεύθυνο»,
που είπα όχι. Σήμερα προσπαθούν να με εμφανίσουν ως «συνυπεύθυνο»… Αλλά
δεν είμαι ούτε αν-εύθυνος ούτε συν-υπεύθυνος. Είμαι απλώς υπεύθυνος απέναντι
στο λαό της χώρας μου. Είμαι υπεύθυνος απέναντι στο δημόσιο συμφέρον. Και
γι’ αυτό είμαι αντίθετος στην Πολιτική που σκοτώνει την Ελληνική Οικονομία και
διαλύει την Ελλάδα.    

Πριν ένα χρόνο μας έφεραν το Μνημόνιο για να μας σώσουν, υποτίθεται… Το
μελετήσαμε στη Νέα Δημοκρατία, είδαμε ότι δεν οδηγεί πουθενά, είδαμε ότι
μεγαλώνει το πρόβλημα δεν το λύνει, διαπιστώσαμε ότι είναι «φάρμακο» χειρότερο
από την «αρρώστια»… Και το απορρίψαμε! Μας αντιμετώπισαν με σκληρή πολεμική.
Κι όταν παρουσιάσαμε τις δικές μας προτάσεις, πέρσι τον Ιούλιο, στο Ζάππειο-Ι,
μας αντιμετώπισαν όχι απλώς με πολεμική, αλλά με μια αδυσώπητη προπαγάνδα
διαστρέβλωσης των θέσεών μας.

Αλλά εμείς αντέξαμε. Και τώρα πια δεν μας κάνουν πολεμική. Ζητούν να…
συμφωνήσουμε μαζί τους! Γιατί φέτος ζητούν να συναινέσουμε, ενώ πέρσι μας
αποδοκίμαζαν με κάθε τρόπο; Γιατί αποδείχθηκε ότι είχαμε δίκιο! Ότι η πολιτική
που εφάρμοσαν δεν βγαίνει. Κι ότι μετά από ένα χρόνο που μας «σώζουν», τώρα
βρισκόμαστε σε χειρότερη θέση και χρειαζόμαστε πάλι… «σωτηρία»!

Σήμερα δεν απαξιώνουν τις προτάσεις μας… Ζητούν να τις ενσωματώσουν! Γιατί
ζητούν να τις ενσωματώσουν; Γιατί οι δικές τους δεν δούλεψαν! Αν δούλευε η δική
τους Πολιτική, αν δούλευε το Μνημόνιο, δεν θα ασχολούνταν μαζί μας. Η κυβέρνηση
έχει άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, θα προχωρούσε, αν μπορούσε, χωρίς εμάς.
Αλλά ξέρει ότι η πολιτική της δεν δουλεύει. Και χρειάζεται να τη στηρίξουμε κι
εμείς. Όμως τους το είπα από την αρχή, τους το είπα και στο Ζάππειο, τους το
είπα και την περασμένη Παρασκευή, τους το είπα και στη Βουλή προχθές, τους
το λέω και σήμερα από ’δω, από το Ηράκλειο της Κρήτης: Συναίνεση στο λάθος
δεν δίνω!  Δεν δικαιούμαι να δώσω. Και δεν μπορώ να δώσω…

Γιατί δεν δούλεψε η μέχρι τώρα Πολιτική τους; Γιατί είναι πέρα για πέρα λάθος:

Μεγαλώνει την ύφεση, δεν μειώνει το έλλειμμα. Λίγο πάνω από το 10% έκλεισε πέρσι.
Στο δέκα το υπολογίζουν φέτος. Εκεί, κολλημένο κοντά στο 10% το υπολογίζουν
και του χρόνου… Παρά τις μεγάλες θυσίες που υπέστη ο Ελληνικός λαός. Θυσίες
που συνεχίζονται. Θυσίες, όμως, που πηγαίνουν χαμένες.