|
Να καταργηθεί το ακαδημαϊκό άσυλο |
|
|
|
Έχει γραφτεί από ΟΝΝΕΔ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
|
|
Πέμπτη, 23 - 07 - 2009 |
(δημοσιεύτηκε στο site www.korinthiaki.gr στις 23/7/09)
(δημοσιεύτηκε στο site www.sfedona.gr στις 23/7/09)
(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Πρωϊνή" στις 24/7/09)
(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Κορινθιακή Ημέρα" στις 27/7/09)
(δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ημερησία Κορίνθου" στις 31/7/09)
Γράφει ο Παύλος Πέππας, Γεν. Γραμ. Τ.Γ. ΟΝΝΕΔ Κορίνθου
Το ακαδημαϊκό άσυλο αποβλέπει,
ή τουλάχιστον θα έπρεπε να αποβλέπει,
στην προστασία της ελεύθερης σκέψης και
της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών από
κάθε νόθευση και λογοκρισία τους.
Ορίστηκε επί πολλά χρόνια από το νόμο
1268/1982 που συνέταξε ο πρώην πρύτανης
του Πανεπιστημίου Θράκης κος Πανούσης,
ενώ πλέον ορίζεται από το νόμο 3549/2007,
που ψηφίστηκε επί υπουργίας Μ. Γιαννάκου
πριν σχεδόν 2 έτη.
Ο νόμος 1268/1982
Ο νόμος 1268/1982 προβλέπει δυνατότητα άρσης του ασύλου σε 3 περιπτώσεις:
• Αυτοδικαίως, όταν διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα και αδικήματα
κατά ζωής
• Με ομόφωνη απόφαση της επιτροπής ασύλου ή
• Με πλειοψηφία 2/3 των παρόντων μελών της Συγκλήτου.
Η αδυναμία των ακαδημαϊκών (και των εκπροσώπων των φοιτητών) να αναλάβουν
την ατομική τους ευθύνη άρσης του ασύλου σε περιπτώσεις πασιφανούς
καταστρατήγησης του επέβαλε τη συνολική ανευθυνότητα.
Τα αποτελέσματα είναι σε όλους γνωστά. Η 17η Νοέμβρη έγινε για πολλά χρόνια
ημέρα επεισοδίων εντός και εκτός Πολυτεχνείου και τα Πανεπιστήμια έγιναν σημείο
ασυλίας βανδάλων.
Το άσυλο από το 1982 έχει αρθεί 3 φορές: α) Το 1985 με την κατάληψη του Χημείου
(πρυτανεία Μ. Σταθόπουλου), το 1991 στο Πολυτεχνείο και το 1995 στο Πολυτεχνείο,
όλες τις φορές κατόπιν εμπρησμών, καταστροφών και κλοπών.
Ο νόμος 3549/2007
Με το νόμο 3549/2007 θεσπίστηκαν οι εξής αλλαγές:
• Αντικατάσταση της επιτροπής Ασύλου από το Πρυτανικό Συμβούλιο
• Το Πρυτανικό Συμβούλιο μπορεί να αποφασίζει με πλειοψηφία και όχι με
ομοφωνία.
Μετά την ψήφιση του νόμου 3549 ζήσαμε εκ νέου καταστροφές σε ακαδημαϊκά
ιδρύματα, ενώ δεν έγινε ποτέ άρση του ασύλου από τότε. Τελευταία μάλιστα, σε
στιγμές διαπληκτισμών μεταξύ φοιτητικών παρατάξεων, τα Πανεπιστήμια έγιναν
οχυρά κτισμένων σωμάτων και γκρεμισμένων μυαλών που «προστάτευαν» την
ελεύθερη σκέψη και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών.
Οι διατάξεις και των δύο νόμων δεν επιτρέπουν να τους χαρακτηρίσουμε ελλιπείς.
Ελλιπής είναι η ικανότητα της ακαδημαϊκής κοινότητας στο σύνολο της να το
περιφρουρήσει και της ελληνικής πολιτείας, εφόσον το άσυλο δεν τηρείται, να το
αλλάξει.
Ψάχνω να βρω σε ξένα λεξικά τη φράση «ακαδημαϊκό άσυλο» μα δεν τη βρίσκω.
Ψάχνω να βρω γιατί υπομένουμε, με κάθε κόστος αυτά που ο νόμος δεν επιτρέπει,
μα ούτε αυτό το βρίσκω.
Σταχυολογώντας δε, με δικαιολογημένη νομίζω απορία, τη φράση «…θέλουμε να
γίνουμε πρωταγωνιστές στην Ευρώπη της Γνώσης…» που αναγράφει στο πρόγραμμα
της η Νέα Δημοκρατία αναρωτιέμαι:
Ποιος είναι ο λόγος να υπάρχουν σε μια δημοκρατική χώρα δημόσιοι χώροι
για τους οποίους ισχύει διαφορετικό νομικό πλαίσιο απΆ ότι σε όλους τους
υπόλοιπους;
Και απάντηση δεν έχω ...
|
|
Τελευταία ενημέρωση ( Παρασκευή, 31 - 07 - 2009 )
|
