ΟΝΝΕΔ Κορινθίας

Τα εγκαίνια της Διώρυγας της Κορίνθου - 25 Ιουλίου 1893

Έχει γραφτεί από ΟΝΝΕΔ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
Πέμπτη, 16 - 07 - 2009
(δημοσιεύτηκε στο site www.sfedona.gr στις 16/7/09) (δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Πρωϊνή" στις 17/7/09) (δημοσιεύτηκε στο site www.just964.gr στις 17/7/09) (δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Κορινθιακή Ημέρα" στις 17/7/09) (δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ημερησία Κορίνθου" στις 22/7/09) Γράφει ο Νίκος Κώνστας , Γ.Γ. του Τ.Γ. ΟΝΝΕΔ Δήμου Σολυγείας Συμπληρώνονται σε λίγες ημέρες 116 χρόνια από τότε που ένα ασήμαντο οικονομικά έθνος, εξερχόμενο από πολύχρονη δουλεία, παρέδωσε στην ανθρωπότητα ένα κολοσσιαίο έργο, που σε μέγεθος και τεχνολογία ήταν και παραμένει μοναδικό σε ολόκληρο τον κόσμο. Η διάνοιξη του Ισθμού, εκείνης της στενής λωρίδας γης που ενώνει τον Κορινθιακό με το Σαρωνικό κόλπο και την Πελοπόννησο με τη Στερεά Ελλάδα, είναι το μεγαλύτερο δημόσιο έργο που συντελέστηκε ποτέ στην Ελλάδα. Η σκέψη να «κοπεί» ο Ισθμός απασχόλησε πολλούς, οι οποίοι αποφάσισαν να παραβλέψουν τα τεράστια τεχνικά εμπόδια και να κάνουν το παράδοξο, λογικό. Δεν αρκούσε, όμως, η βούληση του ανθρώπου για ένα τέτοιο έργο. Από διάφορες μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων προκύπτει ότι ο πρώτος που ασχολήθηκε με το θέμα αυτό, ήταν ο τύραννος της Κορίνθου Περίανδρος, το 602 π.Χ. Όμως, εγκατέλειψε την προσπάθειά του από το φόβο ότι θα προκαλούσε «την οργή των θεών», ύστερα από σχετικό χρησμό που έλαβε απ’ την Πυθία στο Μαντείο των Δελφών, που έλεγε «Ισθμόν δε μή πυργούτε μηδ’ ορύσσετε. Ζεύς γαρ έθηκεν νήσον ή κ’ εβούλετο». Το πιθανότερο είναι πως το χρησμό αυτό τον προκάλεσαν οι ιερείς των διάφορων ναών, επειδή φοβήθηκαν πως, αν κοπεί ο Ισθμός, θα έχαναν τα πλούσια δώρα και αφιερώματα των εμπόρων, μιας και οι τελευταίοι δε θα είχαν πια λόγο να μένουν στην περιώνυμη για τα πλούτη και τη χλιδή της Κόρινθο. Το 307 π.Χ., ο Δημήτριος ο Πολιορκητής αποφάσισε να «κόψει» τον Ισθμό, αλλά παραιτήθηκε απ’ το εγχείρημα, όταν οι Αιγύπτιοι μηχανικοί που έφερε γι’ αυτό το σκοπό, τον διαβεβαίωσαν ότι η διαφορά της στάθμης του Κορινθιακού απ’ το Σαρωνικό ήταν τέτοια που με την τομή του Ισθμού, τα νερά του Κορινθιακού, που θα χύνονταν στο Σαρωνικό, θα εξαφάνιζαν απ’ το χάρτη την Αίγινα και τα γειτονικά της νησιά. Την εποχή της Ρωμαιοκρατίας πολλοί ήταν εκείνοι που ασχολήθηκαν με το έργο αυτό, με πιο σημαντικές τις προσπάθειες του Ιουλίου Καίσαρος, του Καλιγούλα, του Νέρωνος και του Ηρώδου του Αττικού. Οι προσπάθειές τους, όμως, έπεσαν στο κενό, όπως και των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων στη συνέχεια. Αμέσως μετά την απελευθέρωση του Ελληνικού κράτους (1829), το ζήτημα ετέθη ξανά επί τάπητος. Όμως, οι τεράστιες οικονομικές δαπάνες που προαπαιτούνταν για τη διάνοιξη της διώρυγας ήταν μάλλον απαγορευτικές και έτσι ο Κυβερνήτης Ι. Καποδίστριας εγκατέλειψε αυτή του την προσπάθεια. Αρκετά χρόνια αργότερα, η Κυβέρνηση Θρασύβουλου Ζαΐμη τον Νοέμβριο του 1869 ψήφισε το νόμο «Περί διορύξεως του Ισθμού». Με τη ρύθμιση αυτή η Κυβέρνηση είχε δικαίωμα να παραχωρήσει σε εταιρεία ή ιδιώτη το προνόμιο κατασκευής και εκμετάλλευσης της Διώρυγας της Κορίνθου. Οι αρχικές συμβάσεις που υπεγράφησαν τότε ατόνησαν και μόνο μετά από 12 χρόνια (1881) έγινε δυνατή η σύσταση της «Διεθνούς Εταιρίας της Θαλασσίου Διώρυγος της Κορίνθου» απ’ τον Ούγγρο Στρατηγό Στέφανο Τύρρ. Στις 22 Απριλίου 1882, με την παρουσία του Βασιλέως Γεωργίου Α’ και πολλών επισήμων, έγινε η έναρξη των εργασιών της τομής του Ισθμού. Η επιγραφή, που τοποθετήθηκε μέσα σε λάκκο την ημέρα εκείνη, ανέφερε τα εξής: «Επί Γεωργίου Α’ έτους ΙΘ’ βασιλεύοντος των Ελλήνων, τη ΚΒ’ Απριλίου του σωτηρίου έτους ΙΩΠΒ’, παρισταμένου του βασιλέως και της βασιλίσσης, των υπουργών και των αρχών του Κράτους, άρχεται πρώτον η όρυξη του Ισθμού πάλαι μεν, υπό των αρχαίων επινοηθείσα, νυν δ’ εν τω παρόντι αιώνι μέλλουσα συν Θεώ τελεσθήναι, επιμελουμένου του φιλέλληνος Στεφάνου Τύρρ προς ανάπτυξιν της συγκοινωνίας και της αδελφότητος των λαών». Το έργο ολοκληρώνεται ένδεκα χρόνια αργότερα, το 1893, ενώ ήδη η εξάντληση όλων των κεφαλαίων της αρχικής Εταιρίας είχε οδηγήσει στην ανάληψη του έργου από Ελληνική εταιρία, υπό τον Ανδρέα Συγγρό. Την 25η Ιουλίου 1893 τελέσθηκαν τα εγκαίνια λειτουργίας του μεγαλύτερου τεχνικού έργου του 19ου αιώνα στην Ελλάδα. Στα εγκαίνια παραβρέθηκαν οι Βασιλείς, η Κυβέρνηση, διπλωμάτες και πλήθος κόσμου απ’ την Κόρινθο και τους γύρω Δήμους, κατακλύζοντας την περιοχή του Καλαμακίου. Τον αγιασμό τέλεσε ο τότε Μητροπολίτης Κορινθίας Σωκράτης, ενώ μίλησαν ο Βασιλιάς και ο Ανδρέας Συγγρός και υπό τις ζητωκραυγές του πλήθους, έκοψαν την κορδέλα. Έτσι, δικαιώθηκαν προσδοκίες και οράματα αιώνων. Προσπάθειες που ξεκινούν απ’ τα βάθη της Ιστορίας και ολοκληρώνονται 2.493 (602 π.Χ., Περίανδρος – 1893 μ.Χ.) χρόνια μετά. Τέτοια έργα μας θυμίζουν πως τίποτα σύγχρονο δεν οφείλεται αποκλειστικά στο σήμερα, αντίθετα κυοφορείται απ’ το παρελθόν, εμπνέει το παρόν και κάνει εντονότερη την εμφάνισή του στο μέλλον. Στις 9 Νοεμβρίου 1893 παραδόθηκε η Διώρυγα στην κοινή χρήση. Ένα μεγάλο έργο για την Ελλάδα, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο είναι πια πραγματικότητα … Ο Νίκος Κώνστας είναι φοιτητής της Νομικής Σχολής Αθηνών και ιστορικός ερευνητής. Έχει ήδη δημοσιεύσει ένα βιβλίο για ιστορικά μνημεία του Δήμου Σολυγείας.
Τελευταία ενημέρωση ( Τετάρτη, 22 - 07 - 2009 )